5 Simple Statements About مزاج Explained
5 Simple Statements About مزاج Explained
Blog Article
گوشت‌های دریایی برای این دسته مناسب‌تر است. این افراد می‌توانند از میوه‌های ترش، پرتقال، لیمو، نارنگی، غوره، آلبالو و… استفاده کنند. در مقابل مصرف میوه‌های گرم مثل موز، گلابی، آناناس، انجیر، انبه و… با طبع آن‌ها ناسازگار است.
فصل زمستان مزاجی سرد و تر دارد. در این فصل باید غذاهایی که گرم هستند، استفاده شود.
این افراد در فصل‌های گرم، دچار تشنگی زیاد و خشکی دهان می‌شوند.
به طور کلی طب سنتی، دلیل ایجاد بیماری‌ها را خارج شدن مزاج از حالت طبیعی می‌داند؛ مثلا ابتلا به روماتیسم را به غلبه مزاج بلغم در پا نسبت می‌دهد و کابوس شبانه را به غلبه مزاج سودا در سر.
اگر فردی طبع گرم و تر دارد، غذاهایی از جمله آبغوره، آلبالو، باقلا خشک، بالنگ، برنج و بلوط برای او مناسب است.
اینکه بلغمی ها چه بخورند، سوال رایجی است که معمولا پرسیده می شود. از جمله مواد غذایی مناسب برای افراد بلغمی می‌توان از موارد زیر نام برد:
سوداوی مزاج‌ها افرادی ترسو و مضطرب هستند و از لحاظ روحی عموما بی‌قراری دارند. از نظر فیزیکی مرتب، منظم و فعال هستند. این دسته افراد، تمایل بیشتری به بی‌خوابی دارند.
مزاج دموی یکی از رایج‌ترین نوع مزاج‌ها است که افراد با این طبع، معمولا پوست سفید و سرخ دارند. ریسک بروز بیماری‌های قلبی و فشار خون در افراد با مزاج گرم و تر بیشتر است و باید به این موضوع توجه داشته باشند.
این موارد مبنای تجربی و پزشکی ندارد و یک دیدگاه تماما فلسفی است.
از مزیت‌های استفاده از طب سنتی، گیاهی و طبیعی بودن داروهای آن است. این مسئله باعث می‌شود تا فرد از عوارض جانبی داروهای شیمیایی در امان بماند. موضوعی که امروز به آن می‌پردازیم نیز از پایه‌های تشخیص‌های طب سنتی بوده که آشنایی با آن برای هر کس ضروری است.
شخصیت این گروه دوستانه، خوش‌رو، جسور، نگران، منعطف و عاطفی است. دموی مزاج‌ها فعالیت بدنی بالا و حافظه قوی دارند. این افراد تحمل هوای گرم و مرطوب را ندارند.
بلغمی‌ها از لحاظ شخصیتی افرادی آرام و ثابت هستند و اعتماد به نفس بالا دارند؛ اما کمی ترسو و خجالتی به نظر می‌رسند.
سبزیجات: کرفس، هویج، تربچه، تره فرنگی و سبزی‌ها (نعنا، جعفری، شوید، ترخون و ریحان)
در ذخیره خوارزمشاهی آمده که اگر طبیب، به وسیله حس لمس، احساس گرمی یا سردی در شخصی نماید، دلالت بر گرمی یا سردی مزاج آن شخص دارد، مشروط بر این که گرمی و سردی به سبب امر خارجی عارض نشده باشد؛ در مباحث جداگانه‌ای تحت عنوان: سخنات و مبردات، کلیه عوامل گرم‌کننده و سردکننده بدن را مزاج که باعث افزایش یا کاهش درجه حرارت اشخاص می‌شود ذکر کرده‌اند.[۱۴]